برهمکنش تنش خشکی انتهای فصل و مصرف کودهای آلی بر عملکرد گندم نان (triticum aestivum)

به منظور بررسی تأثیر تنش خشکی در مراحل مختلف رشد و سیستم های مختلف تغذیه ای بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم رقم چمران، آزمایشی در سال زراعی 89-1388 به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان انجام شد. در این آزمایش، آبیاری در سه سطح شامل i1 (قطع آبیاری در مرحله سنبله دهی کامل تا زمان برداشت- 55 زادکس تا بعد از آن)، i2 (قطع آبیاری در مرحله گرده افشانی تا زمان برداشت- 65 زادکس تا بعد از آن) و i3 (آبیاری کامل، شاهد) در کرت های اصلی، و سیستم های کودی شامل کود شیمیایی (npk)، کود دامی (m)، کود زیستی (b) و کود زیستی همراه با کود دامی (mb) در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تنش خشکی و سیستم های تغذیه ای بر عملکرد دانه و عملکرد زیستی (در سطح 1%) و سیستم کود بر شاخص برداشت (در سطح 5%) معنی دار گردید. بیشترین عملکرد دانه در تیمار i3 به مقدار 5304 کیلوگرم در هکتار و کمترین عملکرد دانه در تیمار i1 به میزان 3413 کیلوگرم در هکتار بود. هم چنین بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار mb به میزان 5081 کیلوگرم در هکتار و کمترین آن مربوط به تیمار b به میزان 3142 کیلوگرم در هکتار بود. با توجه به نتایج به دست آمده در این پژوهش و برای حصول عملکرد مطلوب، استفاده از کود دامی به همراه کود زیستی حتی در شرایط تنش خشکی پایان دوره، می تواند برای زراعت گندم مفید باشد.